بخواب آوینی که ما...

بسم الله ...
واقعا وظیفه ی من چیست؟
در همه جای دنیا دارند شیعیان را می کشند و سر می برند و من صبح تا شبم را درگیر فوروارد کردن و لایک ستاندنم!
صبح تا شب را درگیر خواندن مطالب متفرقه و زرد و به درد نخور می کنم. مشکل هم همین جاست که همه ی ما در این گرداب وحشتناک کشیده شده ایم.
از وبگردی هایمان و شبکه اجتماعی رفتن هایمان تعبیر جنگ نرم می کنیم! ... و این طور کشتن تدریجی خودمان را شهادت جلوه میدیم!...

حالا سوریه و عراق و نیجریه و کشمیر و یمن و بحرین و لبنان و افغانستان و فلسطین به کنار...
دارند در ام القرای اسلام، روزانه و به تدریج کرور کرور آدم را خفه فطرت و دین کش می کنند و ما همچنان داریم در خودمان به لایک زدن ها می پردازیم... دارند غرق میشوند در دریا و ما در کنار ساحل قدم زنان فیلم می گیریم و هر از گاهی غرولندی هم می کنیم که چه وضع سیاه و بدی شده است که مردم دارند در دریا غرق میشوند!...

حالا این ها هم که به کنار
کار فرهنگی نمی توانی بکنی، خب نکن! چرا خودت را جمع نمی کنی؟؟؟؟؟
مهم ترین وظیفه ی من جمع کردن خودم است. باید هر چیز غیر از خداست را از دلم بیرون بریزم.
می دانیم که طبق قضیه ی پیوستگی و بولزانو، موقعی هست که امام زمان منتظر یک نفر هستند! فرض کن آن موقع همه با خود بگویند که ما که نمی توانیم خودمان آدم شویم. لا اقل بگذار کار فرهنگی بکنیم تا بقیه را به راه راست هدایت کنیم!
همان قدر که ما آدم شدیم، بقیه هم به دست ما آدم می شوند!
برادر من! برو خود را باش. اگر هم کار فرهنگی می کنی از یک نیت خداجویانه و رضایت امام طلبانه و خودسازانه باید برخاسته باشد، نه دلسوزی برای جامعه ...

عقل معاش می گوید شب هنگام خفتن است ... اما هوس می گوید تا صبح بیدار باش و به وبگردی و شبکه اجتماعی بازی بپرداز تا شعاع بوی گند بی تفاوتی مان عالم را فرا بگیرد و این طور زمینه سازان واقعی ظهور حضرت باشیم...
بخواب آوینی که ما تا خود صبح بیداریم و پاسدار این جمله ات هستیم...

پی نوشت: أتأمرون الناس بالبر و تنسون انفسکم ...

متن بالا از "وبلاگ شفیقم" در قسمت پیوند ها کپی شده